Ten weekend spedzilam na jedzeniu. Czuje sie jakbym nic innego nie robila, tylko jadla. Po co odmawiac sobie wszystkiego przez 4 dni, skoro 2 nastepne beda przekresleniem ich?
Mam tego wszystkiego dosc. Tak naprawde nic nie sprawia mi radosci. Jestem gruba, w szkole idzie mi beznadziejnie, zrazam do siebie ludzi.. Nawet nie mam do kogo sie przytulic, komu wyplakac sie na ramieniu! Przy ludziach udaje, ze jestem silna, ze wszystko jest OK. Ale o nie jest prawda. W srodku jestem zupelnie rozbita. Najchetniej polozylabym sie do lozka i nie wychodzila z niego do konca zycia. To bylo by takie proste i przyjemne.
Wracam myslami do tych chwil, dawno temu, gdy bycie na diecie bylo dla mnie tak oczywiste jak oddychanie. Moze uznacie mnie za wariatke, ale troche tesknie za tymi ciaglymi zawrotami glowy przy wstawaniu i o jej bolu. Tesknie za ciaglym glodem. Wtedy czulam, ze robie wszystko tak, jak powinnam robic. Czulam, ze chudne. Bylam.. szczesliwa? Nie. Nie bylam szczesliwa, ale bylam spokojna i wiedzialam, ze wszystko bedzie dobrze, ze daje z siebie wszystko. Chcialabym, zeby teraz tez tak bylo.
xoxo
Przykro mi czytać, że coraz głębiej w to wpadasz:(
OdpowiedzUsuńRozumiem Cię doskonale. Nienawidzę weekendów. Przez cały tydzień jest cudnie, ale w piątek wieczorem zaczyna się wielkie wpierdalanie... -.-
OdpowiedzUsuńJesteś silna, pamiętaj. Twoja siła jest codziennie tak samo wielka, nie zależnie od dnia tygodnia. Nie poddawaj się! :*
Też tak się często czuję...Najgorzej jest w weekendy gdy zostaję sama w mieszkaniu i nie mam zajęć;/ Wiem,że może to trochę głupie,ale ból psychiczny jest 100razy gorszy od fizycznego.Tak więc wolę czuć głód,zmęczenie,ból i czuć,że gdzieś zmierzam,że mam jakiś cel...nie chcę czuć tej pustki...Starałam się wyjść z tego,myślałam,że jak przytyje to wszystko wróci do normy,że będę taka jak dawniej,jednak tak się nie stało.Nadal jestem pusta w środku tylko na zewnątrz mnie przybyło;/
OdpowiedzUsuńPozdrawiam;*