27.

Trudno jest się przyznawać do porażki, ale są takie chwile, w których trzeba to zrobić. 

Podczas wczorajszego ważenia wyszło na to, że nadal ważę 55 kg. Może powinnam się cieszyć, że nie przytyłam? Nie chcę tego robić. Prawda jest taka, że prowadzę tego bloga już ponad miesiąc. Na początku sierpnia też ważyłam 55 kg, a więc zmarnowałam tak wiele czasu. Najgorsze jest chyba to, że w między czasie ważyłam nawet 53 kg i to zmarnowałam! 

Wczoraj przez to głupie użalanie się nad biedną, grubą i brzydką eudaimonią zjadłam wieczorem całą tabliczkę czekolady i dwa batony! To beznadziejne! Czy mogło być gorzej? Węglowodany, na noc i jeszcze ponad limit.. To żałosne.

Ale ja nie chcę być żałosna. Chcę być pięknym motylkiem. Motylkiem z wystającymi kośćmi biodrowymi, a nie wylewającymi się ze spodni boczkami. 

Podobno chcieć to móc. Że to prawda udowodniła już nie jedna z Was chudnąc po paręnaście, czy nawet parędziesiąt kilogramów. Sama schudłam 13 kg. I ja nie dam rady? Przecież mogę wszystko! Muszę tylko zamiast kierować gruby tyłek w stronę lodówki wybrać bycie piękną i wolną!

Dzisiaj nawet nie był taki zły dzień zjadłam zapewne jakieś 900 kcal i mniej niż 100 g węglowodanów. Zaraz pójdę to policzyć. A właśnie: postanowiłam, że nie mogę jeść dziennie więcej niż 100 gram węglowodanów. To chyba coś na zasadzie diety Atkinsa czy Dukana.. Na te diety się nie zdecyduję, bo bardzo boję się jojo. Już wiem jak to jest prawie dosięgnąć marzeń i nagle stracić to całe szczęście..

Wybaczcie, że dawno nie odwiedzałam Waszych blogów. Uznałam, że osoba, która nie potrafi zapanować nad własnym obżarstwem nie powinna doradzać niczego nikomu. Pewnie bałam się też, że wieści o Waszych super wynikach i postępach do końca mnie przybiją. Odwiedzę Was jutro po szkole. Mam nadzieję, że mi się to uda :)

Teraz już wszystko musi iść dobrze. Podobno po upadku jest się silniejszym i ma się większą siłę walki. Mam nadzieję, że to prawda. To musi być prawda!

xoxo